Ostatnie dni polskiego Lwowa
Polacy bronili Lwowa z najwy¿szym po¶wiêceniem. Gdy dalsza obrona nie mia³a ju¿ sensu, z³o¿yli broñ przed Sowietami. To by³ koniec polskiego Lwowa.
Dzieñ 1 wrze¶nia 1939 roku wielu lwowiaków by³o przekonanych, ¿e nadlatuj±ce nad miasto samoloty to fragment kolejnych æwiczeñ w napiêtej do granic sytuacji. Wielu ch³opców z konieczno¶ci skróci³o swe wakacyjne pobyty na Bukowinie, w Jaremczu, Truskawcu, bowiem w sierpniu dostali pilne karty powo³ania do wojska.
Ale tu, w mie¶cie, 1 wrze¶nia zadzierano g³owy do góry i niemal ze zdziwieniem obserwowano odrywaj±ce siê od lec±cych samolotów przedmioty. Za moment miastem wstrz±snê³y huki eksplozji i ponure odg³osy wal±cych siê domów. G³ównie na przedmie¶ciach. Niemcy po „spacerze” przez Polskê, zak³adaj±c ³atwe zdobycie miasta, nie chcieli naruszaæ infrastruktury miejskiej. Poza tym operacyjni dowódcy niemieccy, nawet ci najwy¿szego stopnia, nie znali linii granicznych dla okupacji w³asnej i sowieckiej, choæ jak siê mia³o okazaæ w kilku przypadkach, ogólne ustalenia paktu Ribbentrop-Mo³otow by³y im znane.
Hitlerowskie rachuby okaza³y siê mylne, bo jak wiadomo, w pierwszym okresie wojny, która staæ siê mia³a wkrótce konfliktem ¶wiatowym, jedynie polska armia stanowczo przeciwstawi³a siê naje¼d¼cy. Tym, którzy postponuj± wysi³ek i bohaterstwo polskich ¿o³nierzy, wymy¶laj±c has³a „z szabl± na czo³gi” przypomnimy, ¿e tzw. inwazja na Wyspy Brytyjskie nigdy nie nast±pi³a, a tamtejsze walki toczy³y siê jedynie w powietrzu. Po b³yskawicznym pokonaniu Francji w 1940 roku Hitler zatrzyma³ operacjê, pozwalaj±c na ewakuacjê niepokonanych si³ w Dunkierce. By pokonaæ Niemcy sze¶æ lat pó¼niej, potrzebna by³a koalicja wielu pañstw, i ¿o³nierzy kilkudziesiêciu narodowo¶ci.
Polacy zadali agresorom ogromne straty, co odsunê³o plany inwazji hitlerowskich o wiele miesiêcy. Dowodzenie naczelne to zupe³nie inna bajka.
Polska zosta³a zaatakowana ze wszystkich stron, a zupe³nie pomija siê fakt wkroczenia od po³udnia – ze S³owacji, Legionu Ukraiñskiego, towarzysz±cego oddzia³om SS, który rozpocz±³ „walkê” od pacyfikacji wiosek na Nowos±decczy¼nie.
No, ale wracamy do tragicznego nalotu, w którym ucierpia³y najbardziej domy na Gródeckiej, £yczakowskiej i zabudowania najbli¿sze Dworca G³ównego. Zbombardowano równie¿ Wytwórniê Baczewskiego na Zniesieniu. Najwiêksza wytwórnia wódek w Europie przesta³a istnieæ. £±cznie zginê³o 67 osób.
Do dzia³añ os³onowych w okrêgu lwowskim przeznaczona by³a 10. Samodzielna Grupa Zmotoryzowana p³k. Stanis³awa Maczka. Nie mog³a ona zapobiec wszystkim atakom. Gdy zatrzymano niemieckie natarcie od strony ¯ó³kwi, do Lwowa, od po³udniowego zachodu, zbli¿y³y siê si³y kawalerii pancernej SS, strzelcy górscy i wspomniany Legion Ukraiñski.
12 wrze¶nia zamkn±³ siê pier¶cieñ wokó³ Lwowa.
wiêcej >>>
http://histmag.org/Ostatnie-dni-polskiego-Lwowa-11201
